Cine - blog

Η πιο γνωστή λέξη στη χώρα μας, εκτός από αυτή που την ξέρει όλη η υφήλιος, είναι η «γραφειοκρατία». Ισχύει σε σχεδόν ό,τι κάνουμε, από μία απλή βεβαίωση έως και έναρξη εταιρείας. Όλοι παραπονιούνται αλλά όλοι την έχουν συνηθίσει. «Θα πάω στην Εφορία οπότε θα ξυπνήσω πρωί πρωί» έλεγε προχθές ένας συνάδελφος, δείχνοντας ακριβώς αυτό. Πως είναι δεδομένο το γεγονός πως πρέπει να ξυπνήσεις, να πάρεις μαζί σου τα έγγραφα που χρειάζεσαι, τον ... καφέ και μπόλικη υπομονή για να τελειώσεις μία απλή δουλειά.

Σημαδιακή ημέρα η 21η Απρίλη. Όχι, δεν πρόκειται για γενέθλια, άσχετα αν κάποιοι «γιορτάζουν» σήμερα. Πρόκειται για μία από τις πιο μαύρες μέρες της ελληνικής ιστορίας. 51 χρόνια από την ημέρα που ομάδα αξιωματικών του Στρατού, με γερές πλάτες και φυσικά  μετά από προετοιμασίες χρόνων που πολλοί γνώριζαν, κατέλυσαν την εξουσία και κυνήγησαν κομμουνιστές, αγωνιστές και όλους όσους τους ενοχλούσαν.

Δύο χρόνια παρά ένα μήνα... Τόσο «μέτρησα» από τότε που ανέβασα το τελευταίο κείμενο. Και πραγματικά στεναχωρέθηκα που πέρασε τόσος καιρός, αλλά όρκο θα έδινα πως ήταν λιγότερος.  Σκεφτόμουν τι δικαιολογίες να αραδιάσω στον εαυτό μου. «Τρέχεις με τη δουλειά», «σου τρώει χρόνο το χαζοκουτάβι σου» (που πλέον έχει μεγαλώσει), «τον ελεύθερο χρόνο τον αφιερώνεις σε άλλα πράγματα», «δεν υπάρχει έμπνευση» και πάει λέγοντας. Με τίποτα από τα παραπάνω και τα άλλα τόσα που σκέφτηκα, δεν ένιωσα ικανοποιημένος. 

Βράδυ ξενυχτιού, λίγο με τους πολλούς καφέδες, λίγο με το κουτάβι να χαζοκλαίει και στην πρώτη ευκαιρία «ησυχίας» στο σπίτι, πετυχαίνω στο «Star» τον ... νέο «Τροχό της Τύχης». Αυτά είναι λέω και κάθομαι να παρακολουθήσω. Καλός ο παρουσιαστής, με τον επώνυμο του – πιθανά – να περνάει από οντισιόν για να ταιριάζει με αυτό του πρώτου παρουσιαστή της εκπομπής, το 1990. Μαζί του και η χαριτωμένη συμπαρουσιάστρια που έχει το ρόλο της Κρίστα. Καλές οι λέξεις που έπρεπε να βρουν οι παίκτες στο πλατό αλλά και οι «παίκτες» στο σπίτι. Άλλωστε, ποιος δεν παρακολουθεί τηλεπαιχνίδια από τον καναπέ του και δεν «πετάγεται» να δώσει πρώτος τις απαντήσεις, λες και θα κερδίσει κάτι. Ή να βρίζει τον συμμετέχοντα όταν έδωσε λάθος απάντηση. Καλές οι φράσεις, καλά τα λογοπαίγνια.

Χαμός γίνεται τις τελευταίες μέρες και ώρες στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης (ελληνιστί social media) με τη διαπραγμάτευση και τους Γερμανούς. Οσοι τόσο καιρό απείχαν από τα πολιτικά, ξεσπαθώνουν με απτά επιχειρήματα. Τι τον Σόϊμπλε κρεμασμένο είδαμε, τι να καίγεται με το καροτσάκι του, τι τη Μέρκελ με στολή ναζί. Ευχαριστήθηκαν με τη χολή που έβγαλαν επειδή – όπως πέρασε μέσω διαφόρων κυβερνητικών και μη – η Γερμανία φταίει για όλα... Τι τρομερός συλλογισμός. Ανυπέρβλητος! Οπως τα παιδιά. «Δεν έκανα εγώ κάτι. Ο Μπόμπος το έκανε», «η γάτα το έριξε το βάζο», ο «στρατηγός Ανεμος φταίει για την καταστροφή» και διάφορα τέτοια...

Λίγες ώρες έμειναν πριν την έναρξη των εκλογών, των πιο σημαντικών εκλογών των τελευταίων ετών όπως λένε τα ΜΜΕ. Πολλοί πολιτικοί  μίλησαν (όχι πλέον από μπαλκόνια) και πολλοί κατάλαβαν τα λεγόμενά τους. Οι εκλογές αυτές περιέχουν πολιτικές, φιλοευρωπαϊκές στη συντριπτική πλειοψηφία τους, που εκφράζονται με τυπωμένα χαρτιά τα οποία θα μοιραστούν στον λαό. Έναν λαό για τον οποίο νοιάζονται όλοι αλλά όταν περάσει η 25 η Γενάρη (η 17 η Ιούνη του 2012, η 4 η Οκτώβρη 2009 αντίστοιχα και πάει λέγοντας), η πλειοψηφία τους θα χαθεί στα έδρανα της Βουλής και στα μεγάλα λόγια, στα γραφεία των κομμάτων της. Μακριά από τον λαό, που προεκλογικά έταζαν και στήριζαν στο δίκιο του.