Σάββατο βράδυ και στην τηλεόραση έδειχνε ένα τουρνουά - ξύλου, όπως λέει η μάνα μου. «Hero Legend» λεγόταν αλλά για τη μάνα μου, «δε πά να λέγεται όπως θέλει. Το ξύλο ξύλο». Οπως καταλαβαίνετε, τα αχ, ουχ, πςςςς και άλλα συναφή επιφωνήματα έδιναν και έπαιρναν καθόλη τη διάρκεια της τηλεοπτικής μετάδοσης. Οι «αγωνιστές» έπεφταν σε δευτερόλεπτα, οι μπουνιές και οι κλωτσιές και τα φορεία έδιναν και έπαιρναν.
