Τρίτη 31 Δεκεμβρίου 2013

«Να μας κάνεις ποδαρικό!»


Το 2013 φεύγει και δεν γινόταν να μην μπουν δύο τρεις λέξεις σε αυτό το blog. Εστω κι αν είναι η 13 δημοσίευση του.  Η χρονιά αλλάζει και όπως λένε πολλοί, η καινούρια θα είναι καλύτερη. Εδώ που έχουμε φτάσει, όλοι αυτό εύχονται. Φόροι, χαράτσια, αυξήσεις σε όλα - φυσικά όχι στους μισθούς - συνθέτουν ένα σκηνικό απέχθειας για το έτος. Και φυσικά η πρώτη σκέψη όλων, είτε γρήγορα είτε αργά, στην πρώτη «στραβή» είναι «ποιος μας έκανε ποδαρικό...».

Πέμπτη 10 Οκτωβρίου 2013

«Με κάνεις εμένα ... ;»



Ξυπνώντας πρωί πρωί διαπίστωσα ότι η βροχή έπεφτε στους δρόμους της Αθήνας. «Πάλι μποτιλιάρισμα θα φάω» σκέφτηκα, καθώς είχα να κατέβω για δουλειές στο κέντρο της Αθήνας. Εφτιαξα καφεδάκι, έκανα τα τέσσερα τσιγάρα που έλεγε και ο Παπάζογλου στην «καλημέρα» για να μη τα βλέπω μαύρα, ετοιμάστηκα και πήγα στο αμάξι.

Το ραδιόφωνο συντονισμένο στις ειδήσεις. Βίτσιο και αυτό, μου λένε φίλοι και γνωστοί, να ακούς ειδήσεις. «Βάλε κανένα τραγουδάκι να χαρείς» αλλά εγώ τίποτα. Εκεί. Να ακούω για συλλήψεις, για νέα μέτρα, για φόρους και όλα τα συναφή. Εκείνη τη στιγμή, πάντα, κοιτάζω το δείκτη της βενζίνης και έρχεται η ασυναίσθητη κίνηση του χεριού που μπαίνει στην τσέπη για τον εντοπισμό χρημάτων.

Δευτέρα 7 Οκτωβρίου 2013

Ανοίγοντας την πόρτα στο φασισμό!


Εδώ και σχεδόν 10 ημέρες, όπου σταθώ και όπου κοιτάξω, το βασικό θέμα είναι η «Χρυσή Αυγή» και οι διώξεις εναντίον βουλευτών και μη. Οι αναλύσεις ειδικών και «ειδικών» δίνουν και παίρνουν. Δημοσιογράφοι και καλεσμένοι σε πάνελ, δείχνουν έντρομοι μπροστά σε αυτά που κατά τα άλλα «προστατευόμενοι» μάρτυρες κατέθεσαν. Δείχνουν έκπληκτοι μπροστά στις «αποκαλύψεις» για Τάγματα Εφόδου, επιθέσεις εναντίον μεταναστών και Ελλήνων, διασυνδέσεις με ναζιστικά κόμματα, αγκυλωτούς σταυρούς σε σπίτια και γραφεία.  Και ακούγοντας όλα αυτά, βλέποντας τις εκφράσεις τους, νιώθω πως τόσα χρόνια, ζούσα και ζω σε άλλη χώρα.

Παρασκευή 30 Αυγούστου 2013

Με ποιόν μοιάζεις, με ποιον μοιάζεις...


Δεν είναι λίγες οι φορές που περπατώντας στο δρόμο, κάποιος σε κοιτάει περίεργα γιατί θεωρεί ότι κάτι του θυμίζεις. Σε κοιτάει με αυτό το γνωστό διερευνητικό βλέμμα και τον κοιτάς κι εσύ απορημένος. Μάλιστα, είσαι έτοιμος να ακούσεις την γνωστή ατάκα: «Είσαστε ο Τάδε;» με αποτέλεσμα είτε να απαντήσεις απλά ένα όχι είτε να γελάσεις με την καρδιά σου πριν την άρνηση.

Γράφοντας το παρακάτω κείμενο, μου έρχονται στο μυαλό, το τι έχω ακούσει. Σε ποιούς μοιάζω αρκετά και σε ποιούς πολύ. Τι με τραγουδιστές, τι με ηθοποιούς (Ελληνες και ξένους),  πάντα με γνώμονα το πως συγκρατεί ο καθένας τη φυσιογνωμία του άλλου. Από αυτές τις «ομοιότητες» με τα δημόσια πρόσωπα, δεν βγήκα κερδισμένος αφού πάντα απαντούσα ότι «δεν είμαι αυτός που λέτε» πριν την «εξυπηρέτηση». Δηλαδή, θυμάμαι μία φορά που στα διόδια με ρώτησε μία υπάλληλος αν είμαι ο τάδε τραγουδιστής και αναγκάστηκα να πληρώσω αφού δεν ήμουν αυτός που έλεγε. Φυσικά πάντα, μετά από τέτοια ερώτηση, αναρρωτιέμαι τι θα γινόταν αν είχα απαντήσει καταφατικά.

Δευτέρα 26 Αυγούστου 2013

Ξενοδοχεία, δωμάτια, προσφορές και ... θησαυροί!!!!


Πρωτότυπους τρόπους για να γεμίσουν τα ξενοδοχεία και τα ενοικιαζόμενα δωμάτιά τους, έψαχναν να βρουν όλο το προηγούμενο διάστημα οι ιδιοκτήτες σε σχεδόν όλη τη χώρα προκειμένου να προσελκύσουν πελάτες. Τα ταμεία όσον προχώρησαν σε κάποιο «τέχνασμα» γέμισαν αν και σχεδόν ένας στους 10 Ελληνες, δεν πήγαν πουθενά φέτος το καλοκαίρι.

Διαβάζοντας την τελευταία είδηση, μπορώ να πω πως μου κακοφάνηκε που κάποιοι δεν κατάφεραν να γεμίσουν τις μπαταρίες τους για τον επόμενο χειμώνα ή που είδαν τις παραλίες με το κιάλι. Από την άλλη, αφού ανήκω  και εγώ στην κατηγορία αυτών που έμειναν στην πρωτεύουσα - λόγω των «καλών» οικονομικών μου - ένιωσα μία ανακούφιση που και δεν ήμουν ο μόνος που γνώρισα από κοντά, για πρώτη φορά στη ζωή μου, τις παραλίες της Αθήνας.

Παρασκευή 23 Αυγούστου 2013

Ζήτω το ελληνικό ... ποδόσφαιρο


Το πρωτάθλημα της άλλοτε Α' Εθνικής ξεκίνησε πριν από λίγες μέρες και τα γήπεδα γεμίζουν σιγά σιγά. Οι φίλαθλοι και οι «φίλαθλοι» πέρασαν ένα ολόκληρο καλοκαίρι παρακολουθώντας από τις εφημερίδες το ποιοι «παικταράδες» ήρθαν στις ομάδες τους, ποιοι ήταν να έρθουν αλλά τελικά πήγαν αλλού, ποιοι έφυγαν κτλ κτλ είτε από το σπίτι τους (αφού λεφτά τελικά δεν υπήρξαν ποτέ) είτε από κάποια παραλία (οι πιο τυχεροί).

Ετσι λοιπόν, ακόμα και τώρα, πολλοί μετράνε τις «ζημιές» και τα «κέρδη» από τη μεταγραφική περίοδο. Με τα όσα χρήματα έχουν στην τσέπη, η αγάπη για την ομάδα τους, θα τους κάνει να βρεθούν και φέτος στο γήπεδο για να θαυμάσουν τους ποδοσφαιριστές τους, παλιούς και νέους και να νιώσουν ότι συμμετέχουν στην νίκη του συλλόγου. Η αγωνία θα φαίνεται στα μάτια τους, στην στοίβα από τα τσόφλια του ηλιόσπορου μπροστά τους.