«Οποιος δουλεύει πάει μπροστά με την αξία του και μόνο με την αξία του»

Τη δεκαετία του '60 στην ταινία «Η κόμισσα της φάμπρικας» ο Στέφανος Ληναίος, μετενσαρκώνει τον Χρήστο Δελημάνη που είναι νέος αστυνομικός. Αγαθός και πιστός στη δουλειά του πιστεύει ότι «όποιος δουλεύει πάει μπροστά με την αξία του και μόνο με την αξία του». Από την άλλη ευθυνόφοβος που προσπαθεί να δράσει ενάντια στο χαρακτήρα του γιατί τον έχει σκληρύνει η δουλειά.  Όταν συναντά, συλλαμβάνει και μετά αφήνει ελεύθερη την Άννα Φόνσου, την ερωτεύεται και παράλληλα ψάχνει να της βρει δουλειά γιατί του παρουσιάστηκε ως φτωχαδάκι.



Η άλλη εικόνα του αστυνομικού, σε μία εποχή δύσκολη λόγω των πολιτικών και στρατιωτικών εξελίξεων. 

Και αν τότε, ο Ληναίος ή για να είμαστε ακόμα πιο «μέσα» ο Χρήστος Δελημάνης ήταν αυτό που ήταν, σήμερα ο αστυνομικός δέχεται τα πυρά από παντού. Σε μερικές περιπτώσεις δίκαια, άλλοτε άδικα. Σαφέστατα υπάρχουν αυτοί που μόλις βάζουν τη στολή, που νιώθουν «εξουσία», που παίρνουν τζούρα τα «χημικά», που πορώνονται από τις σχολές τους, δεν υπολογίζουν τίποτα. Βγάζουν το γκλοπ (το οποίο πλήρωσαν γενιές και γενιές πολιτών από τους φόρους) και ανοίγουν κεφάλια. Παίρνουν φόρα και κλωτσάνε γυναίκες πεσμένες. Σπρώχνουν και ρίχνουν κάτω ηλικιωμένους.

Την ίδια ώρα, άλλοι κάνουν τα αδύνατα δυνατά και προσπαθούν να φέρουν εις πέρας τη δουλειά τους, χωρίς να προσβάλλουν, χωρίς να δημιουργήσουν πρόβλημα.

Δεν έχω σκοπό να ταχθώ υπέρ αυτών που τους βρίζουν ή υπέρ αυτών που τους συμπαραστέκονται. Απλά αντί των σημερινών, των φανατισμένων, προτιμώ τον Χρήστο Δελημάνη, τον ρομαντικό αστυνομικό, που ακόμα και την ώρα της προσαγωγής της μητέρας του, κάνει για λίγο τον ζόρικο διαβάζοντας την ταυτότητά της για να συμπληρώσει το απαραίτητο έγγραφο. «Οδός Γαργαλιάνων. Τι αριθμό γράφει εδώ; 18 ή 28;» «Ούτε αυτό το ξέρεις;» «Όχι». «Ε, τότε το μεσημέρι που θα έρθεις να φας, θα σε στείλω στο 28... ». 

  (το κείμενο αυτό γράφτηκε μετά τις σημερινές πορείες, τις σωρούς των καταγγελιών για επιθέσεις αστυνομικών κατά διαδηλωτών κτλ. Αν ενοχληθούν κάποιοι, μπορούμε να το συζητήσουμε... )