«Ο Στέφανος... »

Σε μία από τις πολλές καλές ταινίες του ελληνικού κινηματογράφου, που είχε τίτλο «Της ζήλειας τα καμώματα», ο Λ. Κωνσταντάρας, παντρεμένος με τη Μ. Κοντού, άκουγε κάθε λίγο και λιγάκι - κατά τη διάρκεια τσακωμού - για τον πρώην της, τον Στέφανο. «Ο Στέφανος δεν θα το έκανε ποτέ αυτό. Ο Στέφανος είχε ευγενική ψυχή. Ο Στέφανος είχε λεπτά αισθήματα. Ο Στέφανος απάνω, ο Στέφανος κάτω, ο Στέφανος εδώ, ο Στέφανος εκεί». Φανταστείτε λοιπόν, που έφτασε ο άνθρωπος.

Και αν λοιπόν, ο Στέφανος και ο κάθε Στέφανος κόλλαγε, έστω και με την απλή αναφορά, σε όλες τις στιγμές ενός ζευγαριού, ο Κωνσταντάρας και ο κάθε Κωνσταντάρας τι θα έλεγε;



Δεν υπάρχει αμφιβολία πως η ζωή δύο ανθρώπων υπήρχε και πριν από τη σχέση τους, το γάμο τους, την απλή συμβίωση έστω. Ομως, στη σχέση τους δεν έχει θέση κανένας «Στέφανος». Πρόκειται για νέους ... ηθοποιούς, με νέους «ρόλους», σε μία κατά τα άλλα γνωστή ταινία. Που και οι δύο σίγουρα θα ήθελαν να είχε - αν όχι το κλασσικό happy end - την καλύτερη δυνατή συνέχεια...