«Εχω και βενζίνη (...)»

Οι γόηδες μέχρι πρόσφατα, χρησιμοποιούσαν όλα τα υλικά αγαθά που είχαν στην κατοχή τους για να συναρπάσουν τον απλό κόσμο. Πόσο μάλιστα τις γυναίκες. Λίγο η 2002 BMW, λίγο το μαντήλι στο λαιμό, λίγο τα μπουζούκια, λίγο το ένα λίγο το άλλο, δεν ήθελαν και πολύ...

Χρόνια αργότερα, τα μπουζούκια έγιναν κλάμπ στην παραλιακή. Η BMW έγινε Porsche. Το μαντήλι χάθηκε αλλά ήρθαν άλλα αξεσουάρ.Το υφάκι, έμεινε το ίδιο... Αλλοι προσπαθούσαν να αντιγράψουν το υφάκι αφού δεν μπορούσαν να έχουν όλα τα άλλα. Δεν είχαν ακριβά αυτοκίνητα αλλά προσπαθούσαν να έχουν γρήγορα. Οι κόντρες έδιναν και έπαιρναν σε διάφορα σημεία της πόλης με αποτέλεσμα, οι κοπέλες που γούσταραν ταχύτητα αντί για χλίδα, να αλλάζουν «συντρόφους» σαν τα πουκάμισα. Κριτήριο το ποιός είναι πιο γρήγορος ή ποιό φασαριόζος...



Πόσοι από εμάς άλλωστε δεν έχουμε πεταχτεί στον ύπνο μας από έναν αξέχαστο Μητροπάνο στις 7 το πρωί, που τον ακούει ένας τύπος στο αμάξι του, τρία στενά ποιό κάτω; Ή πόσοι δεν έχουμε συμπονέσει τον οδηγό που συμμερίζεται τον πόνο του Σταμάτη Γονίδη στο «δε θα μάθεις ποτέ» από την κοντινή λεωφόρο. Για να μην πω την επίκληση όλων των αγίων όταν ο ίδιος αιδός είναι ξύπνιος στις «2.30» και μαζί με αυτόν και όλη η γειτονιά...

Τώρα όμως, από τη μία οι περικοπές, από την άλλη η ανεργία, από την παράλλη οι αυξήσεις στη βενζίνη, έκαναν αυτούς που τα ψιλοείχαν να κόψουν τη μεγάλη ζωή. Αυτούς που τα είχαν να πηγαίνουν με την Porsche και την Ferrari πιο αργά από τις κοπελίτσες στο Panta και το καμάκι να χάνεται...

Ετσι  και ο Βουτσάς στο «Κορίτσια για φίλημα». Αλλαξε θέση με τον πλούσιο Ράμογλου και όπου βρισκόταν έλεγε «έχω και κότερο, πάμε μια βόλτα;». Οπως ήρθαν τα πράγματα άνετα μπορεί να παραφραστεί στο  «έχω βενζίνη, πάμε μια βόλτα;»