Αναζητώντας και κυνηγώντας την «Ευτυχία»

Από τα πιο ωραία συνθήματα στους τοίχους που έχω δει και που γρήγορα πέρασε και στις σελίδες κοινωνικής δικτύωσης (βλέπε Facebook, Twitter κτλ) είναι πως «η ευτυχία γράφεται με Ε όχι με €». Αλλοι θεωρούν πως την έχουν (όπως κι εγώ) και άλλοι πως την €χουν.  Και στις δύο περιπτώσεις οφείλεται στην γυναίκα τους.

Το συνοικέσιο, ήταν η μορφή ζευγαρώματος στα παλιά χρόνια. Τα πεθερικά, πριν από το πότε θα γίνει ο γάμος και όλα τα παρελκόμενα, είχαν κανονίσει την προίκα του γαμπρού. Κάτι ένα διαμέρισμα, κάτι ένα σπιτάκι (ένα κεραμίδι για το ζευγάρι δηλαδή), κάτι κάμποσα στρέμματα με δέντρα, κάτι κάποιες χρυσές λίρες, το κομπόδεμα ήταν αρκετό για να κλείσει η συμφωνία. Εεεεε, ο γάμος εννοώ...



Τα χρόνια άλλαξαν. Μετά τους €ρωτες, εμφανίστηκαν οι Ερωτες. Μετά την €υτυχία, ήρθε η Ευτυχία. Το πρώτο κοίταγμα, το πρώτο άγγιγμα, το πρώτο φιλί ήταν αρκετά για να κάνει δύο ανθρώπους να δεθούν συναισθηματικά και αργότερα με τα δεσμά του γάμου που είτε κράτησαν είτε όχι.

Και όπως γίνεται πάντα, ότι αλλάζει ξαναλλάζει. Ετσι, με το σύνδρομο της άδειας τσέπης, πολλοί γύρισαν στα παλιά έθιμα. Πατροπαράδοτοι, δεν μπορώ να πω. «Κάτι να υπάρχει για τους δύσκολους καιρούς που έχουμε», «για το γάλα του παιδιού», πονηροί και πονηρές καταστρώνουν σχέδια για να εξασφαλίσουν το μέλλον τους. Το οικονομικό. Γιατί το συναισθηματικό πάει περίπατο.

Αυτό μου θύμισε προχθές ένας ταξιτζής. Αν και η συζήτηση ξεκίνησε από το που είναι το χωριό μου και γιατί δεν πάω εκεί να φυτεύω ντοματούλες να έχω να τρώω, έφτασε στα συνοικέσια. «Να πάρω και προίκα;» του κάνω γελώντας. «Οχι προίκα πια» απαντά και με διορθώνει. «Αποκατάσταση  γάμου λέγεται» σπεύδει να πει.

Ετσι και ο Νίκος  Ρίζος (που σαν σήμερα είχε γεννηθεί) στην ταινία «Οι Γαμπροί της Ευτυχίας» μας έδειξε, δεκαετίες πριν την αλλαγή του συνοικεσίου και το πέρασμα στον καθαρό έρωτα παρά τα πολλά πολλά χρήματα. Αν και έμαθε πως η Γεωργία Βασιλειάδου (η «Ευτυχία») ήταν κληρονόμος μιας τεράστιας περιουσίας, αρχικά υπέκυψε στον πειρασμό αλλά τελικά την χώρισε για να είναι με τη Γιούλα (Ελσα Ρίζου). Χαρακτηριστικό παράδειγμα πως ο €ρωτας τυφλώνει η συνομιλία Ρίζου - Αυλωνίτη (αδελφού της Ευτυχίας) στη σκηνή της φωτογραφίας. Ρίζος : «Παναγία μου...» Αυλωνίτης: «Πως έγινε έτσι;», Λίνα (μνηστή του Αυλωνίτη): «Γιατί; Τι έχει;» Αυλωνίτης: «Σαν τουφεκισμένη μπεκάτσα είναι» Ρίζος: «Τι οπτασία. Τι όνειρο. Η νεράϊδα που έφυγε μέσα από τα παραμύθια. Δεσποινίς, ομολογώ ότι μένω κατάπληκτος».