«Αλαλούμ» μετά τη νίκη της Εθνικής

Το βράδυ της Τρίτης, όπως πάρα πάρα πολλοί (όπως διαπίστωνα κατά τη διάρκεια του αγώνα), έκατσα και απόλαυσα τη νίκη της Εθνικής μας απέναντι στην αντίστοιχη της Ακτής Ελεφαντοστού. Τα ποδοβολητά από τον πάνω όροφο έδιναν και έπαιρναν όπως άλλωστε τα στοιχήματα και τα τσιγάρα κατά τη διάρκεια του αγώνα για τη νίκη ή μη της Εθνικής. Αλαλούμ σκέτο!

 Στο ημίχρονο, παρακολουθούσα τα «απαραίτητα» διαφημιστικά μηνύματα που φυσικά μου την έδιναν στα νεύρα. Οχι τόσο για το «άντε να δούμε τι θα γίνει στο δεύτερο ημίχρονο» αλλά για το ταλέντο των διαφημιστών. «Εβαλα μπύρες στο ψυγείο και έχω παραγγείλει και πίτσες» λέει η ημίγυμνη Ε. Παπαβασιλείου και ο τυπάκος τη διώχνει επειδή δεν μαγείρεψε! Μα είναι δυνατόν; σκέφτομαι. Δε με ένοιαζε που χωρίζει την κοπέλα (αν είναι δυνατόν) αλλά γίνεται να γυρίσεις σπίτι και να λες «φτιάξε γεμιστά για να δούμε το βράδυ μπάλα με τα παιδιά» πχ; Ή η άλλη εταιρείας στοιχήματος με τρεις τύπους βαρέων βαρών που ξεφτιλίζονται για τις XXL αποδόσεις. Ευτυχώς υπάρχουν και άλλες που χαρίζουν χαμόγελα όπως ο Μάνος Σέργιος και φυσικά ο πρόεδρος «Αγαπούλας» με τον προπονητή που χρησιμοποιεί τους βασικούς οκτώ: «Νίκας - Μανίκας - Λιας - Καραμπαλίκας - Γενικολλιάς - Βουρδουμπάς - Κεντρικόπουλος και μπροστά μόνος του ο Νίκωνας» (βρείτε την ολόκληρη στο youtube.gr. Αξίζει).

Η αυτο - τούμπα του Σαμαρά με βρήκε να είμαι σκασμένος από το μέχρι στιγμής αποτέλεσμα. Και λέω αυτο - τούμπα γιατί όσο και αν θέλουν ορισμένοι να το πουν πέναλτι εγώ το λέω «ποδοσφαιρική αξία» Σαμαρά. Εκτός αν εννοούμε πέναλτι το τάκλιν του ... χορταριού στον Έλληνα οπότε πάω πάσο. Την εκτέλεση και το γκολ - πρόκριση με βρήκε σε άλλο δωμάτιο γιατί δεν άντεχα να το δω. Όσο για την νίκη με βρήκε χαρούμενο και όχι «εθνικά υπερήφανο» όπως άλλους. Περήφανος ή ντροπιασμένος δεν είμαι με την κάθε εθνική. Αν χάναμε δηλαδή θα ήμασταν «εθνικά ντροπιασμένοι»; Αλήθεια δεν το κατάλαβα αυτό. Οπως και να έχει, φανταζόμουν πως οι μισοί άνδρες της χώρας πανηγύριζαν τη νίκη της Ελλάδας και οι άλλοι μισοί που την επόμενη μέρα η Ελεονώρα  Μελέτη θα έβγαινε στην  εκπομπή της με μαγιό!

Η όλη διαδικασία μέχρι και τη νίκη της Εθνικής, μου έφερε στο μυαλό τον επαναληπτικό αγώνα «Ελλάδα - Τιμπουκτάν» για την ημιτελική φάση του Κυπέλλου Εθνών από την ταινία «Αλαλούμ» (1982) του Χάρρυ Κλυν. Το χωριό μαζεμένο στο «Kafe Bar» της πλατείας όπου βλέπει τους Έλληνες παίκτες ντυμένους τσολιάδες να προσπαθούν να πετύχουν το νικητήριο τέρμα. Ο παπάς που λειτουργεί παρακολουθεί τον αγώνα από την τηλεόραση στο ιερό και στο πέναλτι που δίνεται στο 98' φωνάζει με την μελωδική φωνή των παπάδων «Πέναλτιιιιιιι, αλληλούια, αλληλούια, αλληλούια,  ποιος θα το χτυπήσει;». Τελικά το χτύπησε ο Μάικ Γιαουρτάκος, ένας ποδοσφαιριστής με μούσι και μακρύ μαλάκι δίνοντας τη νίκη και την πρόκριση στον τελικό αποκλείοντας παράλληλα την αφρικανική ομάδα όπως άλλωστε και η Εθνική μας ...