«Θα το ξανακάνεις;;;;»
Δύο χρόνια παρά ένα μήνα... Τόσο «μέτρησα» από τότε που ανέβασα το τελευταίο κείμενο. Και πραγματικά στεναχωρέθηκα που πέρασε τόσος καιρός, αλλά όρκο θα έδινα πως ήταν λιγότερος. Σκεφτόμουν τι δικαιολογίες να αραδιάσω στον εαυτό μου. «Τρέχεις με τη δουλειά», «σου τρώει χρόνο το χαζοκουτάβι σου» (που πλέον έχει μεγαλώσει), «τον ελεύθερο χρόνο τον αφιερώνεις σε άλλα πράγματα», «δεν υπάρχει έμπνευση» και πάει λέγοντας. Με τίποτα από τα παραπάνω και τα άλλα τόσα που σκέφτηκα, δεν ένιωσα ικανοποιημένος.